Posted by അന്നത്തെ സംഭവത്തിന്റെ ദേഷ്യം മാറാത്തത് കൊണ്ടാകാം അമ്മ എന്നോട് മിണ്ടുകയോ ഇങ്ങനെ ഒന്ന് അടുത്ത് വന്നിരിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ട് നാളുകളായി … അമ്മ അടുത്തിരുന്നതേ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു പോകാൻ ആയി ഒരുങ്ങി..
” നന്ദുട്ട …. “
അമ്മയുടെ വിളി. നാളുകൾക്കു ശേഷം .. സ്നേഹത്തോടെ ഉള്ള ഒരു വിളി… സന്ദോഷം കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല എന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞു പോയി.. തിരിഞ്ഞു അമ്മയെ നോക്കിയപ്പോൾ അമ്മ എന്നേ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു… എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സംന്തോഷം തോന്നി എനിക്ക്.. ഓടി അമ്മയുടെ അരികിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു. അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു…
” അമ്മാ സോറി…. “
കുഞ്ഞി കുട്ടിയെ പോലെ ഞാൻ അമ്മയുടെ മാറിൽ തല ചായ്ച്ചപ്പോൾ അമ്മ എന്നേ കൈകൾ കൊണ്ട് തലോടി.
” എന്തിനാടാ? “
” ചെയ്തത് തെറ്റായിരുന്നു എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം.. പറ്റിപ്പോയി അമ്മേ…. “
” അതിനു തെറ്റ് ചെയ്തത് ഞങ്ങൾ അല്ലെ…? “
അമ്മയുടെ മറുപടി കേട്ട് ഞാൻ ഒരുനിമിഷം പകച്ചു പോയി.. എന്താണമ്മ ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്നറിയാൻ ആവാതെ ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കി. അപ്പോളേക്കും ഏടത്തിയും ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു.
” ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന് കുറ്റം ചാർത്തി
ഒരു ചേരിയിലെ പെണ്ണിനെ നിന്റെ തലേൽ കെട്ടിവെക്കാൻ ഞങ്ങളും കൂട്ട് നിന്നു എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ നിനക്കു? ദേഷ്യം ആണോ നിനക് ഞങ്ങളോട് “
ഏടത്തിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ഒന്ന് ഞെട്ടി എങ്കിലും എനിക്കൊരു കാര്യം മനസിലായി അവരെല്ലാം എല്ലാം അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
” ദേവു അവളെല്ലാം പറഞ്ഞു “
എന്റെ സംശയത്തിനുള്ള ഉത്തരം ഏടത്തി തന്നെ നൽകി..
” പൊറുക്കാൻ ആവാത്ത തെറ്റാ ഞങ്ങൾ എല്ലാരും നിന്നോട് ചെയ്തത് .. ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു ജീവിതമാണ് ഞങ്ങളെല്ലാം നിനക്ക് സമ്മാനിച്ചതെന്നു ഞങ്ങൾക്കു അറിയില്ലായിരുന്നു.. അന്ന് നിനക്കു പറയാനുള്ളത് കൂടി ഈ അമ്മ കേൾക്കണമായിരുന്നു അല്ലെ? “
അമ്മയുടെ വാക്കുകളിൽ കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞു നിന്നതു പോലെ തോന്നി.. അടുക്കള വാതുക്കളിൽ നിന്നും എത്തി നോക്കുന്ന ദേവുവിനെ അപ്പോളാണ് എന്റെ കണ്ണിൽ പെട്ടത് …
” ഇല്ല അമ്മേ ഞാൻ ആരെയും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നില്ല. അമ്മയെയോ ദേവുവിനെയോ ആരെയും… എല്ലാം എന്റെ വിധി ആണ് . ഞാനങ്ങനെ സമദാനി …….. “