“:ഇവന്റെ കൂടെ നാട്ടിൽ പോയി വന്നപ്പോൾ മുതൽ തുടങ്ങിയ അസുഖവും ക്ഷീണവും ആണ് ഈ കുട്ടിക്ക്. “
” അതിന് ഞാനെന്തു ചെയ്തിട്ടാ… ? “
ഏടത്തി കുറ്റപ്പെടുത്തൽ മുഴുവിപ്പിക്കുന്നതിന് മുന്നേ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
” നീ എന്തെങ്കിലും ചെയ്തോ എന്ന ഞാനും ചോദിക്കുന്നത്. നീ ഒന്നും ചെയ്യണ്ടും പറയാണ്ടും ഈ കുട്ടി വെറുതെ പട്ടിണി കിടക്കോ . ? “
ഏടത്തി പറഞ്ഞത് ശരി ആകാം എന്ന ഭാവത്തിൽ അമ്മയും എന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി
” നന്ദുവേട്ടനൊന്നും ചെയ്തതല്ല.. അമ്മേ… എനിക്ക് വിശപ്പില്ലാത്ത കൊണ്ടാ ഞാൻ കഴിക്കാഞ്ഞത്.. “
എല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് മാത്രം ഇരുന്ന ദേവു ചാടി പറഞ്ഞു. എല്ലാറ്റിനും കാരണക്കാരൻ ഞാൻ ആയിരുന്നു എങ്കിലും എന്നെ ന്യായികരിക്കാൻ അവൾ ശ്രമിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അവളോടെന്തെന്നില്ലാത്ത ബഹുമാനം തോന്നി.
” അതെങ്ങനെയാ.. നീ അങ്ങനെയേ പറയു എന്നെനിക്ക് അറിയാം. രണ്ടും കണക്കാ… “
വെറുതെ ഒരു കളിയാക്കലെന്ന വണ്ണം ഏടത്തി അങ്ങനെ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
” മോളെ. ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു എന്ന് വിചാരിച്ചു ആഹാരം കഴിക്കാതിരിക്കുകയല്ലാ വേണ്ടത്. അത് മോളുടെ ആരോഗ്യത്തിന് തന്നെയാ കേടു… അവനങ്ങനെ പലതും പറയും… “
അമ്മ ഒളിഞ്ഞും മറഞ്ഞും എന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചാണങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമായി മനസിലായി.
” അങ്ങെനെ വല്ലതും ഇനി ഉണ്ടെങ്കിൽ മോളെന്നോട് പറഞ്ഞൽ മതി ട്ടോ.. “
അമ്മയുടെ തലോടലിനു പുറമെ ആ സ്വാന്ത്വന വാക്കുകൾ കൂടി കേട്ട് ദേവു അമ്മക്കു ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു. അമ്മക്ക് ദേവുവിനോടുള്ള സ്നേഹം ഞാൻ കണ്ടറിയുക ആയിരുന്നു. അമ്മയുടെ ലാളന ഏറ്റു കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്ന ദേവുവിനെ ഞാൻ അസൂയയോടെ നോക്കി നിന്നു.
എല്ലാം കഴിഞ്ഞു അമ്മയുടെ തോളും ചാരി അവൾ ആശുപത്രി വരാന്ത നടന്നു നീങ്ങുമ്പോൾ അമ്മക്ക് അവളോടുള്ള സ്നേഹവും കരുതലും ഞാൻ കണ്ടറിയുക ആയിരുന്നു.
###……… #####……. ###……….
പകൽ ദേവുവിന് വയ്യാതെ ആയി എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ മനസിന് ഒരു സമാധാനവും തോന്നിയിരുന്നില്ല. എന്തൊക്കെയാണ് ഞാൻ അപ്പോൾ ചെയ്തു കൂട്ടിയതെന്നു പോലും എനിക്ക് ഓർമ ഇല്ല. അവളെയും എടുത്ത് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ച ഘടകം എന്താണ്? . അങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാൻ അവളെന്റെ ആരും അല്ലല്ലോ