Posted by എന്റെ അക്ഷമ അവര്‍ക്ക് മനസ്സിലാവുമെന്ന്‍ ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തിരുന്നില്ല.
വേഗം അവിടുന്ന് സ്ഥലം കാലിയാക്കി.
മുകളിലെത്തി ആദ്യം നോക്കിയത് വടക്ക് വശത്തേക്കാണ്.
അവളുണര്‍ന്നിരുന്നാല്‍ ഏടത്തിയമ്മ ചിലപ്പോ വന്നില്ലെന്ന് വരും.
ഭാഗ്യം..കുഞ്ഞേച്ചിയുടെ മുറി അടഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഏട്ടത്തിയമ്മ വരാന്‍ ഇനിയും സമയമെടുക്കും.
എങ്ങനെയാണ് സമയം കളയുന്നതെന്നറിയാതെ ഞാന്‍ കുഴങ്ങി.
കിടക്കയൊക്കെ തട്ടിക്കുടഞ്ഞു വിരിച്ചു..നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് അത് കഴിഞ്ഞു..വേറെയിനി ഒരു പണിയുമില്ല.
ഗോവണിയ്ക്കരികില്‍ പോയി നോക്കി…ഇല്ല ..അടുക്കളയില്‍ തന്നെയാണ് ഇപ്പോഴും..പാത്രങ്ങളുടെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കാം.
ഇനിയിപ്പോ എന്താ ചെയ്യാ… സമയത്തിനൊക്കെ വല്ലാത്തൊരു അലസത പോലെ തോന്നി.
ക്ലോക്കില്‍ തന്നെ നോക്കി കുറച്ചു നേരം ഇരുന്നു.
എന്നാലൊന്നൂടെ ഒന്ന് കുളിച്ചാലോ ..കുറച്ചു സമയം അങ്ങനെ പോയിക്കിട്ടും.
കുളിമുറിയില്‍ കയറി സന്ടല്‍ സോപ്പൊക്കെ തേച്ച് വിശദമായിത്തന്നെ കുളിച്ചു.
കുളിച്ചു വന്നു വീണ്ടും ക്ലോക്കില്‍ നോക്കി..ഇത്രയും നേരമായിട്ടും 20 മിനിറ്റ് മാത്രമേ പോയുള്ളോ..അരിശം തോന്നി.
വീണ്ടും ഗോവണിയില്‍ പോയി നോക്കി.
ശബ്ധമോന്നുമില്ല..അപ്പൊ മുത്തശ്ശന് മരുന്ന് കൊടുക്കുകയാവും….അല്ലെങ്കില്‍ കുളിക്കുന്നുണ്ടാവും..
കുളി…..
അതോര്‍ത്തപ്പോള്‍ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു തരിപ്പ് തോന്നി.
കുറച്ചു നേരം ബാല്‍ക്കണിയില്‍ പോയിരുന്നു.
നല്ല തണുത്ത കാറ്റ് ..ചിലപ്പോ മഴ പെയ്തേക്കും..!
അല്പ സമയം കഴിഞ്ഞു.
ഗോവണിയിലൊരു കാല്‍പ്പെരുമാറ്റം പോലെ തോന്നി.
അവിടുന്ന് ഇടനാഴിയിലൂടെ നോക്കിയാല്‍ ഗോവണി കയറി വരുന്നത് കാണാന്‍ പറ്റും.
ഇനി കുഞ്ഞേച്ചിയെങ്ങാന്‍ ആവ്വോ..?
ഞാന്‍ മെല്ലേ അവളുടെ റൂമിനടുത്തേക്ക് ചെന്നു നോക്കി.
രക്ഷപ്പെട്ടു…അവളല്ല…വാതില്‍ അടഞ്ഞു തന്നെ കിടപ്പാണ്.
ഇനി അവള്‍ ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ..?
പറയാന്‍ പറ്റില്ല ഇരുട്ടത്തിരുന്നൊക്കെ കവിതയെഴുതിക്കളയും.
ഞാന്‍ അതീവ ശ്രദ്ധയോടെ കാതോര്‍ത്ത് നിന്നു.