അങ്ങനെ എന്തേലും ഉണ്ടായാൽ പിന്നെ ഒരുത്തനും ജീവനോടെ കാണില്ല എന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു തന്നെ ആയിരുന്നു ഞാൻ ഇരുന്നത്.
ഈ വേദനയിലും മറ്റു ചിന്തകൾക്കിടയിലും പ്രണയത്തിന്റെ ലഹരി അത് ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിയുക ആയിരുന്നു.
രണ്ടു ദിവസം അവളെ കാണാതിരുന്നിട്ട് ഏറ്റവും വിലപ്പെട്ട എന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ട അവസ്ഥ ആയിരുന്നു എനിക്ക്.
ഇനിയുള്ള രണ്ടു മാസം അവളെ ഒന്ന് കാണാൻ പോലും പറ്റില്ല എന്ന് ഓർക്കാൻ കൂടി എനിക്ക് സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
പെട്ടന്ന് ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാൻ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്.
ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി.
മേഘ മിസ്സ് ആണ്.
കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ അവന്മാർ വിളമ്പി കാണും അത് അറിഞ്ഞുള്ള വിളിയാണെന്ന് വ്യക്തം.
ഞാൻ call അറ്റന്റ് ചെയ്ത് ചെവിയിലേക്ക് വെച്ചു.
ഞാൻ : ഹലോ മിസ്സേ….
മിസ്സ് : വിച്ചു…. എന്താ പറ്റിയത്.
ഞാൻ : എല്ലാം അവന്മാർ പറഞ്ഞില്ലേ മിസ്സേ.
മിസ്സ് : എന്നാലും എന്റെ കുഞ്ഞേ ഇവിടെ ഇത്രയും വിഷമുള്ളവർ ഒക്കെ ഉണ്ടോ?
കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ട് എല്ലാത്തിനെയും ഞാൻ.
ഇനി ഇവിടെ ഒരുത്തനും പഠിക്കില്ല നോക്കിക്കോ. 😭
ഞാൻ : അയ്യേ മിസ്സ് കരയുവാ 🥹.
എന്തിനാ മിസ്സേ വെറുതെ സെന്റി ആവുന്നേ എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല.
ദേ നാളെ രാവിലെ ഡിസ്റ്റർജ് ആവും.
പിന്നെ സീൻ ഒന്നും ആക്കണ്ട കേട്ടോ.
മിസ്സ് : വിച്ചു… നീ എന്താ പറയുന്നേ?
ഇത്രയും വലിയ കൊള്ളരുതായ്മ കാണിച്ചിട്ടും അവന്മാർക്ക് എതിരെ ആക്ഷൻ ഒന്നും എടുക്കണ്ട എന്നാണോ?
ഞാൻ : അതെ.
കോളേജിൽ വെച്ചല്ല ഒന്നും സംഭവിച്ചത്.
അത് കൊണ്ട് തന്നെ മിസ്സ് എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അവിടെ ഒന്നും സംഭവിക്കാൻ പോണില്ല.
പോരാഞ്ഞിട്ടവൻ നമ്മുടെ പ്രിൻസിപ്പളിന്റെ ബന്ധു കൂടിയല്ലേ.
ഈ കണക്ക് പുറത്ത് വെച്ച് തന്നെ ഞങ്ങൾ തീർത്തോളാം.
മിസ്സ് : എന്നാലും വിച്ചു….
ഞാൻ : ഒരു എന്നാലും ഇല്ല.