അവനൽപ്പം ദേഷ്യത്തോടെ ചോതിച്ചു…
അഞ്ചു: അറിയില്ല….. എവിടെയെങ്കിലും….
മനു : മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞ പോലെ നടക്കൊന്ന് പേടിച്ചാണോ….
അഞ്ചു: ഹമ്മ്…..
മനു: ഹ ഹ ഹ ഹ ……..
മനു ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.
അഞ്ചു: ഞാൻ കാര്യമായിട്ട് പറഞ്ഞതാ…
മനു: ശരി….. അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും വന്നെന്നിരിക്കട്ടെ….. എത്ര കാലം ഓടും….
അഞ്ചു: അതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല…. എനിക്കെന്റെ അമ്മയെയും ആതിയെയും ഏട്ടന്റെയും ഒന്നും പറ്റാതെ അവസാനം വരെ കണ്ടാ മതി…..
മനു അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.
ആ മിഴികളിലൂടെ ചൂട് കണ്ണീരിന്റെ ഒരു തുള്ളി കനൽ പുറത്തേക്ക് ഒഴുകി. അവനത് തുടച്ചുകളഞ്ഞു.
മനു: അഞ്ചുവിന് അറിയോ…..
ഈ വീട്…..
ഒരു കാലത്ത് ഇതെനിക്ക് സ്വർഗം ആയിരുന്നു…..
പെട്ടെന്നൊരു നാൾ അത് ആകെ മാറി….
ഏതോ നരകത്തിൽ ഇരിക്കുന്നപോലെ….
എപ്പോഴും വീട്ടിലേക്ക് കേറാൻ കൊതിക്കുന്ന ഞാൻ വീട് കാണുന്ന പോലും പേടിയായി….
പിന്നൊരു ഒളിച്ചോട്ടം ആയിരുന്നു…..
കൊറേ കൊല്ലം….
ആ വീട് ഇന്നെനിക്ക് വീണ്ടും സ്വർഗ്ഗമായി….
നീയും അമ്മേം ആതിയും ഒക്കെ വന്നപ്പോ…
ഇതൊന്നും വിട്ട് എനിക്ക് എങ്ങോട്ടും പോവേണ്ട…
നമ്മൾ ഇവിടെ താമസിക്കും….’””””