അഞ്ചു: ന്നാലും കൊഴപ്പില്ലാ…. എന്നെ മേലേക്ക് കൊണ്ടൊക്കോ….
മനു: ആതി……
ആതി: ഒരാതിയും വേണ്ടാ…. എനിക്കിപ്പോ സാധനം കിട്ടണം….
മനു: അയ്യോ….. കൃഷ്ണാ….. ഭഗവാനെ…….
അവൻ ഉറക്കെ ദൈവത്തെ വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു. അത് കണ്ട് രൂപയും രാജീവും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. രാജീവിന്റെ ചിരി അത്ര പ്രസന്നം ആയിരുന്നില്ല…മനുപറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങളെ ഓർത്ത് അവൻ ചിന്താലു ആയിരുന്നു…പക്ഷെ ഇവിടെ നടക്കുന്നതെല്ലാം കാണുമ്പോൾ അവൻ ചിരിക്കാതിരിക്കുവാനും സാധിക്കുന്നില്ല…
മനു ഇല്ലാത്ത ഒരു ദിവസം ഈ വീട് നിശ്ശബ്ദമായിരുന്നു… അവൻ വന്ന് കേറി മണിക്കൂറുകൾക്കകം ഇവിടത്തെ അന്തരീക്ഷം തന്നെ മാറി…
അഞ്ജുവും ആതിയും അവന് കൊടുക്കുന്ന സ്നേഹവും കരുതലും വേറാരും കൊടുത്തുട്ടില്ല…
ഇന്ന് കള്ള ദേഷ്യവും കള്ള പരിഭവവും അവർ മനുവിനോട് കാണിക്കുന്നു എങ്കിലും അനവർക്കവൻ ജീവൻ ആണ്…
ഒരു പക്ഷെ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് നിർണയിക്കാൻ കഴിയാത്ത ബന്ധം… അതെല്ലാം ഓർക്കുമ്പോൾ മുഖത്തെ ചിരിക്കൊപ്പം അകത്തെ കണ്ണിൽ കണ്ണുനീരും പൊഴിയാൻ തുടങ്ങി.
മനു: എടാ……… അളിയാ….. സമദ്രോഹി…. നീ എന്താലോജിച്ചു നിക്കാടാ…..
മനു വിളിച്ചപ്പോഴാണ് രാജീവ് ബോധവസ്ഥക്ക് വന്നത്.
രാജീവ്: എന്താടാ…..
മനു: ഒന്ന് രക്ഷിക്കടാ……
രാജീവ്: ഒന്ന് പോടാ…. അവളെ ഏറ്റിയാൽ എന്റെ നടു ഒടിയും…..
മനു: at least ഇവളെങ്കിലും മാറ്റടാ…..
രാജീവ്: ആതി….
ആതി: എന്തോ….
രാജീവ്: നിനക്ക് എന്താ വേണ്ടേ…